Ik ben Rinske. Mijn passie ligt in het coachen van jonge talentvolle sporters in hun persoonlijke ontwikkeling. Ik geloof dat je met talent, training, motivatie en zelfvertrouwen heel ver kunt komen als je de ondersteuning krijgt die je nodig hebt. Binnen de sport én daarbuiten. Hoe beter je jezelf kent, hoe beter je kan presteren in je sport. Ik werk vanuit karakterstijlen om je effectief met je kracht, valkuilen en kansen om te leren gaan. Zo kan jij keuzes kunt maken die bij jou passen. Krachtige keuzes, die leiden naar meer evenwicht en succes! In mijn blogs neem ik je mee in verschillende thema’s, inspiratiemomenten en uitdagingen uit mijn leven als coach en als moeder van een talentvolle sporter.
Veel leesplezier!
Rinske ter Welle
Eigenaar KeuzeKunst – Krachtig Kiezen
rinske_keuzekunst
Mentale blessure
In maart was je getroffen door het Coronavirus. Wat baalde je. Je maakte je geen zorgen over het feit dat je snotterig was en je lijf onder vuur lag. Waar je je wel druk om maakte was dat je een ruime week niet mee kon doen met de tennistrainingen. Even speelde het door je hoofd: ”dadelijk heb ik een achterstand”. Gelukkig sprak je dit uit en konden we het er over hebben. Je wist te relativeren en je over te geven. Zo lukte het om je lijf de ruimte te gegeven om te herstellen.
Zodra je weer uit quarantaine mocht stond je weer op de baan. Je merkte dat je conditie niet snel op gang kwam en ging de, door jezelf opgelegde, uitdaging aan om hiermee aan de slag te gaan. Krachttrainingen, hardlopen, tennistrainingen: alles trok je uit de kast om snel weer volop mee te kunnen doen. En daar was het: de blessure! Dit kwam hard aan. Je had nog nooit een blessure gehad!
De rem moest er op. Dat was slikken. Incasseren. Je ging direct in actie om informatie, oefeningen en ondersteuning te krijgen. Trouw volgde je op wat er gezegd werd. Je merkte dat het hielp, dat het beter werd. Je volgde de trainingen en besteedde veel aandacht aan het herstel van je been. Je was er heel druk mee. Voelen, drukken, ervaren, masseren, koelen, oefenen. Alles om te zorgen dat het helemaal zou verdwijnen.
Toch was je telkens weer enigszins teleurgesteld wanneer je nog wat voelde, hoe weinig het ook was. Je ging op 80% trainen. En daar was hij: je trainer!
Hij haalde je uit de training en besprak wat hij zag. Je was niet in balans, haalde niet alles uit de training en hij zag dat jij en jouw ontwikkeling er onder leden. Vreselijk verdrietig was je en de frustratie was groot. Afgesproken werd dat je de fysio zou vragen wat je hiermee moest. Gelukkig was je daar al onder behandeling, dus de lijntjes waren snel gelegd. Advies: één week klachtenvrij zijn. Vervolgens volle bak trainen, luisteren naar je lichaam en trainingen overslaan als je lijf erom vraagt. Vanaf de eerste minuut dat je klachtenvrij bent en volle bak traint heb je niets meer gevoeld!
Het gezien worden door de trainer en de volledige toestemming van de fysio om weer voluit te gaan hebben (laten we zeggen) voor 10% bijgedragen aan je herstel. De andere 90% is echt je eigen verdienste. Jij bent degene geweest die volledig durfde te vertrouwen op jezelf en op de expertise van anderen. Jij weet diep van binnen wat kan en wat niet. Je luistert naar jezelf. Jouw bijdrage aan je herstel hebben wij met elkaar besproken en ik zie dat dit kwartje ook is gevallen. Je gaat er weer vol tegenaan en tot op de dag vandaag: 0,0 klachten gevoeld! Zelfs geen ietsiepietsie beetje.
En zoals je zelf nu aangeeft: ”De blessure aan mijn been is van een fysieke, blessure heel stiekem overgegaan in een mentale blessure. Zonder dat ik het door had.”
Ik hoor mezelf zeggen: je gaat het pas zien als je het door hebt en daar help ik je graag bij!